Κύριε Μαρκόπουλε, σε μία εποχή που - εν πολλοίς - η πολιτική έχει απαξιωθεί, εσάς τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με τα κοινά;
- Δυστυχώς, είμαι υποχρεωμένος να συμφωνήσω με αυτή την αρνητική διαπίστωση. Ειδικά τα τελευταία χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, η απαξίωση της πολιτικής ζωής, τόσο σε επίπεδο κομμάτων και θεσμών όσο και σε επίπεδο προσώπων, έλαβε δραματικές διαστάσεις, κάτι που άλλωστε φαίνεται και από το υψηλό ποσοστό αποχής στις τελευταίες εκλογές. Ως φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, ως πολιτικοποιημένο ον, ως υπεύθυνος πολίτης με διάθεση προσφοράς στον συνάνθρωπο και στον τόπο του, ως άτομο που απεχθάνεται τον λαϊκισμό και τον ξύλινο λόγο, θεώρησα ότι είχε έρθει πλέον για εμένα το πλήρωμα του χρόνου για να κολυμπήσω στα βαθιά, αχαρτογράφητα αλλά άκρως ενδιαφέροντα ύδατα της πολιτικής. Το ρητό «γίνε εσύ η αλλαγή που επιθυμείς να δεις στον κόσμο» με οιστρηλατεί από παλιά.
Στο περίφημο δοκίμιό του για την «Πολιτική ως Επάγγελμα» (Politik als Beruf) ο γερμανός κοινωνιολόγος Max Weber διακρίνει κατά βάση τρία χαρακτηριστικά που διαφυλάσσουν τον ρόλο και την ιδιαιτερότητα του πολιτικού ως μη υπαλληλοποιημένου «επαγγελματία»: το πάθος, το αίσθημα της ευθύνης και η αίσθηση του μέτρου. Θέλετε να το σχολιάσετε;
- Είναι ομολογουμένως εντυπωσιακή η διαχρονικότητα της σκέψης του εν λόγω κοινωνιολόγου, εκατό χρόνια μετά, δείγμα επίσης του πόσο μπροστά ήταν από την εποχή του. Η επαγγελματοποίηση του πολιτικού, θεωρώ ότι σταδιακά και αναπόδραστα οδηγεί τελικά και στην υπαλληλοποίησή του. Όσον με αφορά προσωπικά, ουδέποτε θεώρησα την πολιτική επάγγελμα αλλά αμιγώς λειτούργημα. Η πολιτική για εμένα δεν έχει χαρακτήρα βιοπορισμού, αλλά μόνο προσφοράς στο σύνολο. Το πάθος είναι μία έννοια ταυτισμένη με τον αγώνα, τον πολιτικό εν προκειμένω και υποδηλώνει και την προσήλωση στον στόχο. Το αίσθημα της ευθύνης περιγράφει και προσδιορίζει τον πολιτικό άνδρα στο πλαίσιο άσκησης των καθηκόντων του, απαλλαγμένο από κάθε σκέψη ευθυνοφοβίας. Η δε αίσθηση του μέτρου, ως παρακαταθήκη της αρχαίας ελληνικής παράδοσης, έτσι όπως αναπτύχθηκε από τον Αριστοτέλη στην θεωρία του περί μεσότητας, υποδεικνύει τον δρόμο που οφείλει να ακολουθήσει ένας πολιτικός. Έναν δρόμο ισορροπίας και μετριοπάθειας, μακριά από υπερβολές και κάθε είδους ακρότητες.
Ο όρος Πολυπολιτισμικότητα (multiculturalism) δηλώνει τη συνύπαρξη σε μια κοινωνία ποικίλων κοινωνικών ομάδων με διαφορετικά εθνικά-εθνοτικά και πολιτισμικά στοιχεία. Αναγνωρίζει ένα μωσαϊκό από ισότιμες κουλτούρες ατόμων που διατηρούν παράλληλα τις διακριτές διαφορές τους και μπορούν να αναπτύξουν σχέσεις γόνιμης αλληλεπίδρασης. Σε επίπεδο κοινωνικής συλλογικότητας η πολυπολιτισμικότητα παραπέμπει στην αμοιβαία αποδοχή, στο σεβασμό και στην προαγωγή πολλαπλών πολιτισμών με βάση τη δημογραφική σύνθεση ενός πληθυσμού μιας χώρας. Πιστεύετε ότι η κοινωνία μας βρίσκεται προς την σωστή κατεύθυνση προκειμένου να ανταποκριθεί στις ανάγκες των διαφορετικών ανθρώπων, την μείωση των προκαταλήψεων, το κλίμα διαλόγου, την ανεκτικότητα και την αποδοχή απέναντι στο χρώμα, την εθνότητα, τη θρησκεία;
- Καταρχήν θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι ο όρος «πολυπολιτισμικότητα», είναι αρκετά παρεξηγημένος διότι χρησιμοποιηθήκε κατ’ επανάληψη καταχρηστικά και εργαλειοποιήθηκε από άτομα και συλλογικότητες στο πλαίσιο ιδεοληψιών. Αξιολογώ θετικά τις προσπάθειες που γίνονται και θεωρώ ότι η κοινωνία μας έχει το περιθώριο να κάνει περαιτέρω βήματα προς την κατεύθυνση που περιγράφετε, πάντα όμως μέσα από το πρίσμα της τήρησης της αρχής της αμοιβαιότητας.
Οι ευρωπαϊκές μεταβιομηχανικές κοινωνίες γίνονται όλο και πιο σύνθετες. Το βιοτικό επίπεδο των πολιτών βελτιώνεται σταθερά, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλο χάσμα ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς. Το χάσμα αυτό μπορεί να γίνει ακόμη μεγαλύτερο εξαιτίας παραγόντων όπως η οικονομική ύφεση, η μετεγκατάσταση βιομηχανιών, η γήρανση του πληθυσμού. Πόσο σημαντικό κατά τη γνώμη σας είναι, οι χώρες της ΕΕ να συνεργαστούν στη βάση των αρχών της αμοιβαιότητας για να αντιμετωπίσουν αυτά τα προβλήματα;
- Κανένα πρόβλημα, μείζονος ή ήσσονος σημασίας, σε οποιαδήποτε χώρα και οποιαδήποτε εποχή, δεν μπορεί να λυθεί χωρίς την χάραξη ενιαίας γραμμής μεταξύ των χωρών – μελών της Ε.Ε. Υπενθυμίζω ότι ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας, ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, όταν έκανε κεντρική πολιτική του επιλογή τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, είχε κατά νου την Ευρώπη της αλληλεγγύης των λαών.
Το κοινωνικό φαινόμενο του Brain Drain με ποιο τρόπο μπορεί να αναστραφεί;
- Δίχως αμφιβολία, μία από τις μεγαλύτερες και διαρκώς χαίνουσες πληγές της δεκαετούς κρίσης είναι και το κοινωνικό φαινόμενο του Brain Drain, από το οποίο έχει πληγεί τα μέγιστα η χώρα μας. Πολλοί συμπατριώτες μας, νέοι ως επί το πλείστον, με πολλά προσόντα και διάγοντας τα πλέον παραγωγικά χρόνια της ηλικίας τους, αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό προς αναζήτηση εργασίας. Εμείς, ως κυβέρνηση έχουμε αποφασίσει να εφαρμόσουμε ως αντίδοτο το Re brain, προκειμένου να επαναπατρίσουμε αυτό το υγιές κομμάτι της κοινωνίας μας. Αυτό θα γίνει με βελτίωση των όρων απασχόλησης, μείωση του κόστους εργασίας και την παροχή κινήτρων για την προσέλκυση επενδύσεων που συνακόλουθα θα αυξήσουν τις θέσεις απασχόλησης.
Η αύξηση της συχνότητας εμφάνισης των φαινομένων κοινωνικής παθογένειας, η κυριαρχία μισαλλοδοξιών, oι ηθικές στρεβλώσεις και οι πάσης φύσεως πελατειακές σχέσεις αποτελούν κάποια από τα χαρακτηριστικά της σημερινής όψης της ζωής του Νεοέλληνα. Πόσο απαραίτητη πιστεύετε ότι είναι η αξιακή επανατοποθέτηση;
- Η Ελλάδα βρέθηκε στην δίνη μίας διεθνούς οικονομικής κρίσης, στα απόνερα της οποίας προέκυψε και μία ηθική κρίση ή κρίση αξιών. Η φτωχοποίηση και η εξαθλίωση μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού, μοιραία οδήγησε εκτός των άλλων και σε μία επαναξιολόγηση του συστήματος αξιών. Η προστασία και η ενίσχυση των δύο ακρογωνιαίων λίθων της κοινωνίας μας, δηλαδή της οικογένειας και του σχολείου, θεωρώ ότι είναι μονόδρομος για την επί τα βελτίω αξιακή μας επανατοποθέτηση.
Στην καθημερινότητά σας ποια προβλήματα σας μεταφέρουν οι πολίτες;
- Η Β’ Πειραιά, η περιοχή στην οποία πολιτεύομαι αλλά και ζω με την οικογένειά μου, είναι μία περιοχή παραμελημένη. Μία περιοχή με φτωχά λαϊκά στρώματα, που αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες στην καθημερινότητά τους. Τα σηματικότερα όλων είναι αυτά που αφορούν θέματα απασχόλησης αλλά και καταπολέμησης της εγκληματικότητας. Πρέπει να γνωρίζετε ότι η επαφή μου με τα προβλήματα της εκλογικής μου περιφέρειας ανάγεται σε χρόνο πολύ προγενέστερο της εκλογής μου, καθώς επί μακρόν ήμουν επικεφαλής του φορέα προβληματισμού «Συμφωνία Πολιτών για την Β’ Πειραιά», εκδίδοντας μάλιστα και σχετικό έντυπο.
Διαδρομές του χθες και του σήμερα διασταυρώνονται στην πόλη του Πειραιά. Έχει ο Πειραιάς μία αύρα ιδιαίτερη πιστεύετε;
- Σαφέστατα. Ο Πειραιάς και οι συνοικίες του αποτελούν έναν καμβά που φιλοξενεί όλα τα χρώματα και όλες τις αποχρώσεις. Οι αγνοί άνθρωποι του μόχθου, η προσφυγογειτονιές, ο ήχος του κυματισμού της θάλασσας αναμειγνυόμενος με τις νότες του ρεμπέτικου, είναι μερικά μόνο από τα αισθητικά ερεθίσματα που μου προκαλεί αυτή η πόλη.
Το λιμάνι του Πειραιά αναπτύσσεται με αλματώδεις ρυθμούς. Ως εκ τούτου, η πόλη βρίσκεται σε κινητικότητα. Ποιο θα είναι το νέο της πρόσωπο;
- Έπειτα από πολλά χρόνια στασιμότητας για τον Πειραιά και τις συνοικίες του, τολμώ να πω πλέον πως παρατηρείται ένας αναπτυξιακός οργασμός. Επενδυτικά σχέδια, αξιοποιήσεις εκτάσεων, αναπλάσεις κτηρίων και περιοχών, αναβάθμιση συγκοινωνιακών υποδομών, είναι κάποιες από τις πρωτοβουλίες προκειμένου ο Πειραιάς να καταστεί εμπορικό και ναυτιλιακό κέντρο καθώς και ελκυστικός τουριστικός προορισμός. Εκτιμώ ότι σε λίγα χρόνια θα ομιλούμε για μία τελείως διαφορετική πόλη.
Ένα από τα μεγαλύτερα σαλόνια του θαλάσσιου τουρισμού ανανεώνει το ραντεβού του για το 2020, με την ανακοίνωση της διοργάνωσης από την οργανωτική επιτροπή του East Med Yacht Show στη Μαρίνα Ζέας, τον Μάϊο του 2020. Η εξωστρέφεια και η ανάδειξη του θαλάσσιου τουρισμού της Ελλάδας αποτελούν βασικούς άξονες για την ανάδειξη του Πειραιά σε κορυφαίο τουριστικό προορισμό διεθνώς;
- Όπως ίσως γνωρίζετε, είναι σε εξέλιξη η τουριστική καμπάνια “Destination Piraeus”, προκειμένου να γίνει ο Πειραιάς αυτόνομος τουριστικός προορισμός όχι μόνο για τους Έλληνες αλλά και για τους ξένους επισκέπτες. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την μετατροπή του Πειραιά σε λιμένα εκκίνησης της κρουαζιέρας, με την ανάληψη δράσεων προώθησης και ανάδειξης του Πειραιά και των όμορων περιοχών του, ως διεθνούς εμβέλειας τουριστικών προορισμών, με επίκεντρο την επιχειρηματικότητα, τον πολιτισμό και τη φυσική ομορφιά.
Πιστεύετε ότι είναι εφικτό ο Πειραιάς να ανακτήσει τη χαμένη του πολιτιστική αίγλη; Με ποιο τρόπο;
Ο Πειραιάς είναι μία πόλη με μακραίωνη ιστορία, με σημαντική παρουσία σε κάθε σταθμό του ιστορικού μας γίγνεσθαι. Με πλούσια καλλιτεχνική παραγωγή όλων των ειδών. Εδώ και λίγα χρόνια λειτουργεί το πλήρως ανακαινισμένο Δημοτικό Θέατρο, ένα πραγματικό αρχιτεκτονικό στολίδι για την πόλη. Θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, εκθέσεις, ιστορικοί περίπατοι, είναι ενδεικτικά κάποιες πρωτοβουλίες προκειμένου ο Πειραιάς να ανακτήσει την πολιτιστική του αίγλη.
Ποιο μέλλον ονειρεύεστε για τα παιδιά σας;
- Ευχή μου είναι τα παιδιά μου να ζήσουν και να σταδιοδρομήσουν στην πατρίδα τους. Να είναι ενεργά μέλη μιας πιο ανθρώπινης κοινωνίας. Να ατενίζουν το μέλλον τους με περισσότερη αισοδοξία αλλά και αποφασιστικότητα. Να υλοποιήσουν όλα τους τα όνειρα, ακόμα και τα πιο φιλόδοξα, έχοντας την πολιτεία σύμμαχο, συμπαραστάτη και αρωγό.
Φλοίσβος, είναι ο ήχος που παράγεται από τον ελαφρύ παφλασμό του κύματος. Όποτε πιάνουν αυτή τη λέξη στις πένες τους χαρισματικοί συγγραφείς και ποιητές όπως ο Παπαδιαμάντης ή ο Ελύτης ακούγεται σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια. Ποια είναι η πρώτη εικόνα που σας έρχεται στο μυαλό ακούγοντας τη λέξη φλοίσβος; Πού εντάσσετε αυτή την εικόνα; Στο παρελθόν σας, στο παρόν σας ή στο μέλλον σας;
- Όπως προείπα η ζωή μου, σε όλα της τα επιμέρους στάδια, είναι στενά συνυφασμένη με τον Πειραιά, άρα και με την θάλασσα και με ο,τιδήποτε σχετίζεται μαζί της. Όλα αυτά που μου περιγράφετε ανήκουν και στις τρεις χρονικές διαστάσεις (παρελθόν, παρόν, μέλλον). Το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας, αποτελεί την έγχρωμη οπτική αποτύπωση του Πειραιά στο υποσυνείδητό μου. Και μιας και αναφέρατε τον Ελύτη, θα μου επιτρέψετε να κλείσω με έναν από τους αγαπημένους μου στίχους του: «Θεέ μου, πόσο μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε».
Κύριε Μαρκόπουλε, σας ευχαριστώ θερμά!
Φεβρουάριος 2020
Ο Δημήτρης Μαρκόπουλος γεννήθηκε το 1975 και μεγάλωσε στον Πειραιά.
Σπούδασε Επικοινωνία και Μ.Μ.Ε., ενώ είναι κάτοχος και δεύτερου πτυχιακού τίτλου στην Πολιτισμολογία.
Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και ιδίως με το οικονομικό ρεπορτάζ.
Έχει διατελέσει συντάκτης και διευθυντικό στέλεχος της εφημερίδας Πρώτο Θέμα.
Ξεκίνησε την τηλεοπτική του πορεία το 2009 με οικονομικές κυρίως αναλύσεις στα τηλεοπτικά δίκτυα ΕΡΤ - ΝΕΡΙΤ, Κόντρα και Channel 9.
Το 2010 βραβεύτηκε δημοσιογράφος της χρονιάς στο χώρο της οικονομίας από το Ίδρυμα Προαγωγής της Δημοσιογραφίας Αθ. Μπότση.
Σε ό,τι αφορά την κοινοβουλευτική του δραστηριότητα είναι μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων, μέλος της Ειδικής, Μόνιμης Επιτροπής Σωφρονιστικού Συστήματος, πρόεδρος της Επιτροπής Ελληνοαρμενικής Φιλίας, μέλος των επιτροπών Ελληνοϊσραηλινής και Ελληνοκαναδικής Φιλίας και μέλος της ειδικής Προανακριτικής Επιτροπής για την υπόθεση Novartis.
Εξελέγη βουλευτής Β' Πειραιώς με την Νέα Δημοκρατία στις εκλογές του 2019.